3 weken. Dat is de tijd dat we in “quarantaine zitten”. Ik werk nu bijna 3 weken (oke en een paar dagen) vanuit huis, zoals velen.
3 weken lang hebben we (op een paar mensen na) familie en vrienden niet gezien, geen uitjes, borrels, danslessen, feestjes, gymsessies, niks.

At first vond ik het moeilijk om mijn weg te vinden in het thuiswerken.
Hoe doe je dat, als je werkt met mensen? En het contact het aller belangrijkst is?
Na even zoeken lukt dat nu aardig, thank god voor Facetime en alle video call apps!
De volgende uitdaging was: hoe houd ik mijn lijf fit en gezond (nu ik de hele dag thuis ben en ongelimiteerde toegang tot de koelkast/voorraadkast heb)?
Nou, dat gaat aardig. Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel gewandeld, thuis getraind of online sportlessen gevolgd.
Overigens heb ik ook nog nooit zoveel chocola en chips gegeten in mijn leven, dus de kans dat ik hier met overgewicht uit kom is alsnog aanwezig.

Toen kwam de vraag: hoe blijf ik in contact met de mensen van wie ik hou?
Dat was heel mooi, want ondanks dat we elkaar niet kunnen knuffelen, minder of niet zien en we afstand moeten houden, voelt het alsof we dichter bij elkaar staan dan ooit.
Corona verbroederd blijkbaar ook.
Oke, drie vraagstukken opgelost. Maar nu komt het.
De grootste uitdaging.
Hoe behoudt ik mijn concentratie en energie?
Ik. Krijg. Werkelijk. Niks. Gedaan.

Ik heb op dag 1 van de quarantaine een lijst gemaakt met alles wat ik zou kunnen doen, lezen en leren.
Weet je wat ik heb gedaan?
Mijn vooraadkast in elkaar geklust (was gewoon jaren lang een gooi-het-erin-hok).
Opgevuld met eten. Deels leeg gegeten. Een serie gebingewatched. Nieuwe schoenen besteld. Een taart gebakken. En opgegeten.
Nog meer genetflixt, gevideoland en gedisneyplust.
Instagram uitgespeeld.
M’n nagels gelakt.
Een boek gepakt, om vervolgens als onderzetter te gebruiken en niet te lezen.
Ik. Krijg. Niks. Gedaan.

En dat is opzich niet erg, maar het stemmetje in mijn hoofd roept dus echt hele andere dingen!
Binnen ACT noemen we dit je verstand, deze geven we dan ook een naam.
Mijne heet kleine Spiderman, tis een vent, hij wilt graag een held zijn en alles kunnen en doen en super lenig zijn en fit en sterk en soepel en dat soort dingen, én hij wilt mij beschermen tegen pijn.
Kleine Spiderman verteld mij bijvoorbeeld dat ik nu studieboeken zou moeten lezen, webinars moet volgen, een thuisstudie moet gaan doen, een podcast moet schrijven, zelf een webinar maken, zelf een boek schrijven, alle vergeten klussen in huis moet doen, vrijwilligers werk doen en het liefst nog een cursusje Spaans erbij.
Oh, en oefen gelijk voor de marathon.
Als ik mijn verstand nu heel serieus zou gaan nemen zou ik met een burn-out uit deze crisis komen.

Ik wil gewoon helemaal niks. Ik ben moe. Ik wil ontspannen, eten, bewegen en meer niet.
Ik wil fijne gesprekken met mijn coachees, het liefst heel de dag door, want dat is zingeving, dat is waarvoor ik mijn bed ’s morgens uit kom.
Voelen dat je iets kunt betekenen.
Ik wil mensen om mij heen. Leven. Dansen. Drukte. Ontdekken. Reizen.
En dat is er nu even niet.
En dat is oke.
Oke, het is zuur, maar ik ben gezond, dus het is echt oke.
Maar dan moet Spiderman echt effe z’n kop houden.

Doordat je niet het leven kunt leiden zoals je normaal wilt, loopt ook je energielevel terug.
Want waar je normaal energie uithaalt, dat is er nu niet.
Je bent bezig je te verhouden tot een nieuwe situatie.
Het belangrijkst is nu: gezond blijven en zorgen dat anderen om je heen gezond blijven.
Zorgen dat het leven door kan lopen met de middelen die je nu hebt.
Zorgen dat er niemand in de supermarkt in je aura komt. En dat je wc-papier hebt. Want STEL JE VOOR, dat je geen wc papier hebt!!!

We kunnen ons niet focussen op ontwikkelen en groei als onze focus ligt op overleven.
Je wordt natuurlijk niet wakker met de gedachte: ‘Laat ik vandaag maar eens zorgen dat ik blijf leven’, maar kijk eens om je heen.
Op je telefoon.
- Stay healthy
- Stay home
- Houdt 1,5 meter afstand
- Was je handen 600 keer per dag
- Zoveel nieuwe besmettingen, zoveel nieuwe doden in 24 uur
- Acteur blabla dood door corona
- De economie stort in
- Wc-papier overal uitverkocht

Onzekerheid, angst en gevaar.
Dat is wat ons brein detecteert als we dit lezen.
Dan denkt ons brein echt niet: laten we eens lekker een cursus gaan volgen.
Ons brein denkt: overleven. En je brein vertelt je lichaam: overleven.
En wat hebben we nodig om te overleven? Zuurstof, voedsel, onderdak, slaap, veiligheid en gezondheid.
Oke, en Wifi, het is 2020 he.
Al die mooie plannen die mijn verstand heeft (en jouwe misschien ook?), die zijn helemaal geen prioriteit.

Wat merk jij aan jezelf?
Is er veel veranderd in je leven of gaat alles door zoals normaal? Heb je last van angsten, gedachten of onrust in je lijf?
Of maak je je nergens druk om?
Voor iedereen is het anders.
Maar als je een moment krijgt, dat je merkt: getver het gaat niet zo lekker als normaal, stel jezelf dan de vraag: leg ik nu de lat niet te hoog? Wat is nu echt belangrijk?

En daarnaast: probeer wat minder bezig te zijn met het nieuws en social media, want onbewust krijgt je brein steeds dat ‘gevaar’ signaal.
Dit is een tijd van binnen blijven en naar binnen keren: focus op jezelf, en op fijn contact met je omgeving. Dus installeer Houseparty en klets met je vrienden, Facetime je ouders, maak eens een puzzel of ruim je kledingkast uit.
Of lees lekker een boek, of schrijf er één, of doe een cursus, maak een podcast, train voor een marathon.. (sorry, kleine Spiderman nam het even over).

We zijn allemaal zoekende.
Doe lekker waar je zin in hebt, en volg je hart (of in dit geval je lijf), want dat klopt!
Liefs, Fabienne